Nee zeggen zonder schuldgevoel

Nee zeggen kan moeilijk zijn. De knoop in je maag, de twijfel, de angst om de ander teleur te stellen of te kwetsen. En dan die frustratie achteraf...

Want ja, je had ook gewoon nee kunnen zeggen.
Maar dat deed je niet.

En precies dát besef - dat jijzelf degene was die de deur openzette - geeft dat onmachtige, bescheten gevoel.

Misschien herken jij het ook wel:

• De wens om aardig te zijn (en aardig gevonden te worden).

• De reflex om te helpen (want dat voelt als ‘jouw rol’).

• De angst om egoïstisch over te komen (en de ander misschien te verliezen).

Als je zo denkt, voelt ‘nee’ zeggen al snel als iets verkeerds.
Als verraad en een koude douche, voor de ander.

Cliënten vertellen me vaak dat hun hart ‘ja’ zegt, maar hun hoofd ‘nee’.

Maar is dat écht zo?

Als we dieper graven, blijkt vaak het tegenovergestelde!
Dat hun brein ja zegt (cq hoofd), maar hun ware hart eigenlijk nee.
Oftewel: dat hun (vaak al te snelle) ja meer voortkomt uit angst, dan uit liefde.
...

De les hier: uit schuldgevoel ja zeggen is een indicatie dat het eigenlijk een nee is. 💡

aleXandra