Getriggerd? Drie gewoontes die werken

Misschien was je sowieso gestrest; misschien raakte de ander een bekend of onbekend pijnpunt, het lastige is: als je zenuwstelsel overprikkeld is en je lijf gelooft dat er gevaar is wint overleven het van verbinding, elke keer weer. Praten heeft geen zin op zo'n moment. Ont‑triggeren begint met andere woorden niet met taal, of beter je best doen, maar met vertragen.

En daar hoort dit zinnetje bij dat ik iedereen gun:

“Pauze! Ik kom er over een kwartier (vanavond / morgen) op terug.”

Dat simpele zinnetje is de deur naar drie gewoontes die écht werken. Uitgebreid getest thuis.😉

Terugkeergarantie is key. Geef je niet aan wanneer je er op terugkomt, dan is het geen time-out, maar weglopen. En weglopen is - net als een gesprek afdwingen - een zwaktebod, wat escalerend werkt.

In plaats van maken dat je wegkomt, of al je energie in het overtuigen van de ander stoppen, zeg je iets als "Pauze / ik trek het even niet / ik ben overprikkeld - ik ben dan-en-dan terug.” Ga letterlijk uit elkaars veld. Even geen blikken, geen zuchten, geen zinnen. Eerst zenuwstelsel kalmeren; daarna praten.

Hoe doe je dat, jezelf kalmeren? Volgordelijk:

• Neem iets warms te drinken

• Doe de Vrije Positie Resetoefening om je zenuwstelsel te reguleren (Check hier de gratis online training)

• Stel jezelf de vraag: “Wat wil ik nu?" Beperk je tot één ding.
  
  

NB Je gebruikt dat kwartier dus niet om betere argumenten te bedenken (= no go!): je gebruikt het puur en alleen om je zenuwstelsel te kalmeren.

Waarom dit werkt?
Omdat grens + terugkomen iets heel anders is dan weglopen. Je laat zien: “Ik zorg even voor mezelf, zodat ik daarna weer volwassen met je kan praten.” Zo blijft de relatie veilig - óók als jullie botsen.

Vooral als we in een (onbewuste) wond geraakt zijn, hebben we de neiging er van alles bij te halen: dat de vaatwasser wéér niet uitgeruimd was, en dat die rekening óók nog niet betaald is, én dat akkefietje met je schoonfamilie, wat drie maanden geleden óók al een keer gebeurde... En voor je het weet, ben je drie conflicten en twee uur verder. Drama. Het voelt misschien eerlijk (“nu zeg ik eens álles”), maar je zenuwstelsel – en dat van de ander – raakt compleet over de toeren.

Daarom: beperk je tot één ding.

Bijvoorbeeld: "Joh, ik ben moe. Ik heb ff nodig dat je dat ziet, en wat ruimte nodig."
Of: “Wat ik je hoorde zeggen is X. Klopt dat? Mijn ene vraag is Y.”
Of: “Zullen we nu die verzekering betalen?”

Meer niet. Niet stiekem nog drie voetnoten erachteraan.

Waarom het werkt?
Trauma houdt van drama; ons zenuwstelsel van doseren. Hoe korter je het houdt, hoe krachtiger je boodschap overkomt.

De fout die we allemaal soms maken is denken dat we het stante pede op dat moment uitgepraat moet worden. Uitpraten is goed - tuurlijk! - maar negen van de tien keer beter niet op dat moment. Een zenuwstelsel dat op tilt geslagen is, is niet geholpen met argumenten. Ze komen niet binnen! En je komt alleen maar dieper in de ego-dynamiek.

Wat te doen? Als een gesprek er niet in zit, maar je wil toch iets samen, is een mooi alternatief: co‑reguleren. Co-regulatie betekent: eerst samen kalmeren; daarna eventueel praten. Verbinding zoeken, maar niet per se met woorden. Hier kun je een afspraak met elkaar over maken.

En dat werkt dan bijvoorbeeld zo:

• De een zegt: “Vrede?” Of "Vriendjes?" De ander knikt. Jullie ademen beiden een paar minuten langer uit dan in. (dat reguleert de stressrespons)

• Je vraagt: “Wil je stilte, mijn hand, of een kop thee?”

• Jullie doen even iets simpels en kalmerends samen: sokken sorteren, puzzeltje leggen, een blokje om.

• Je doet de butterfly‑hug: hierbij kruis je je armen over je borst en klop je beurtelings links en rechts op je bovenarmen, ogen dicht, rustig ademen. Dat kalmeert.

• Toch praten? Doe dat dan niet frontaal, maar terwijl je kookt, autorijdt, of de hond uitlaat. Drie-punt focus: jij, de ander én de activiteit.
  
  

Waarom dit werkt?
Omdat je vertraagd. Als het tempo zakt, kan de rest – mildheid, humor, nieuwsgierigheid – ook weer aansluiten.

Newsflash: zelfs met de beste tools ga je af en toe compleet onderuit. Geen paniek. Als het goed is, is jullie relatie niet van suiker. Maar vergeet dit niet:

Botsing → Bijleggen + Bekrachtigen

Bijleggen + bekrachtigen houdt in:

• Kom erop terug: “Sorry van vanochtend, ik was echt overprikkeld.”

• Benoem een verbetering: “Volgende keer ga ik echt proberen eerder ‘pauze’ te
  zeggen, want ik was m'n eigen stress op jou aan het afreageren.”

• Maak een warm gebaar: een knuffel, een inside joke, een appje met een liedje dat
  “jullie” is.

Waarom dit werkt?
Ruzie is normaal. Het gaat niet om nooit botsen; het gaat erom dat je bijlegt. Zo voorkom je littekens en bevorder je dat jullie alsnog leren van het conflict. En versterk je dus de verbinding.

Misschien voelt de time‑out met terugkeergarantie het meest haalbaar.
Of raakt de Eén‑Ding‑Regel je, omdat je jezelf herkent in het “alles‑erbij‑halen”.
Of besef je dat co‑regulatie precies is wat je mist: eerst samen kalmeren, dan pas praten.

Kies er één.
Test ’m deze week.
Je hoeft echt geen perfect zen‑koppel te worden, maar die éne kleine verschuiving in tempo kan al een wereld van verschil maken.

Merk je dat “ont-triggeren” je moeilijk valt, hoe hard je ook oefent?

Dan is het misschien tijd om er hulp bij te vragen.

Sommige triggers zijn hardnekkig. Vanwege ongeheelde oude pijn, oude patronen, of oude verhalen over jezelf en de ander. Soms hebben we die niet in beeld. Vanwege het verschil tussen Trauma en trauma. Trauma gaat namelijk niet alleen over dingen die ons aangedaan zijn (T); het gaat ook over dingen die we gemist hebben (t). En die laatste bagatelliseren we vaak. Maar als je zenuwstelsel harder schreeuwt dan je goede voornemens of je blijft in een toxische relatie, dan is er vaak meer pijn dan je erkennen wil.

Transformatieve conflictcoaching kan dan een snelle, krachtige en duurzame keuze zijn. We sporen het onderliggende trauma op en je leert niet alleen je negatieve emoties beter te reguleren, maar ook om ze te transformeren naar hun verlichte, wijze kant. Dat praat zóveel makkelijker – met jezelf én met de ander.

Mijn aanpak combineert:

• de kracht van therapie

• met de diepgang van geestelijke verzorging,

• én het resultaatgerichte van coaching.

Zodat jullie conflicten niet steeds opnieuw “weggepraat” moeten worden, maar écht verzachten.
In je lijf. In je hart. En in jullie dagelijks leven. Wil je onderzoeken wat dit voor jou (en je relatie, gezin, huisgenoten) kan betekenen? Dan ben je welkom voor een verkennend gesprek.

liefs,

aleXandra

© De Vrijplaatscoach