De Conflictbevrijder van Nederland
“Ik ben anxious,” zegt Marieke.
“Oké, gespannen dus,” zeg ik.
“Ja, gespannen en… [nadenkend] bangig,” vervolgt ze.
“Waarom noem je het ‘anxious’ en niet ‘bangig’?” vraag ik.
“Kweenie. Ik vind het zo’n goed woord, het klinkt precies zoals ik me voel.”
Ik knik. Ik snap precies wat ze bedoelt. “Anxious” heeft iets onbestemds, iets onrustigs, iets dat niet altijd helemaal te plaatsen is.
De afgelopen tijd valt me op dat meer cliënten zich zo voelen: een innerlijke spanning die steeds meer om zich heen lijkt te grijpen.
Het zette me aan het denken.
Allemaal angsthazen
Angst. Van mezelf herinner ik het me vooral uit mijn kindertijd. Vreselijk bang was ik, brrr, alleen al die krakende, oude deuren in dat grote huis waarin wij woonden. Ik ging echt niet slapen voordat ik onder alle (9!) bedden had gekeken! Toen ik ouder werd verdween de angst naar de achtergrond, om pas weer voelbaar op te duiken nadat mijn zoon werd geboren (al weer 25 jaar geleden, oeps). Ik was zo gelukkig, dat mij onmiddellijk de angst overviel dat ik hem kwijt kon raken. Zo heftig! Ken je dat?
Maar de angst verdween niet écht natuurlijk.
Hersenonderzoek toont aan dat zo’n 80% van de circa 60.000 gedachten die we per dag denken angstgerelateerd zijn. Blijkbaar scannen we de hele dag onze omgeving op mogelijk verlies, gevaar, risico en pijn. 80%! Bij psychisch gezonde mensen!
We zijn dus eigenlijk allemaal gewoon angsthazen...
Een ontmoeting met het duister
Anyhow. Ik was even getriggerd door het onderwerp, omdat ik aanstaande vrijdag iets spannends ga doen.
Al zo'n 15 jaar doe ik een paar keer jaar een retreat, maar nu ga ik voor het eerst een Dark Retreat doen. Drie dagen lang in het pikkedonker.
In een tent - een yurt geloof ik - en nog extra geblindeerd met een blinddoek.
Geen telefoon, niet lezen, niks.
Eten en piesen enzo op de tast...
Wat zal dat doen met mijn geest?
Zal ik me enorm gaan vervelen? Niet weten waar ik heen moet met mezelf?
Zal ik bang worden, van beestjes die over mijn armen kruipen en in mijn kleren kriebelen, rare geluiden, vervelende herinneringen...
Dat kan bijna niet anders….
En weet ik daar dan mee te dealen?
Ik ga het zien! (Oh nee, niet dus, haha).
Om mezelf een beetje voor te bereiden schreef ik voor mezelf dus op wat ik de afgelopen jaren leerde over omgaan met angst, o.a. ook van mijn cliënten.
Misschien heb jij ook iets aan mijn inzichten...
Deze drie ingangen heb je om je angst te overwinnen
1. Fysiek.
Kalmeer je zenuwstelsel door:
2. Emotioneel.
Ontwikkel compassie met jezelf voor het feit dat je angst voelt.
Stel jezelf gerust met geruststellende selftalk. Zinnetjes als ‘Rustig maar. Het geeft niet dat je hiervan schrikt / bang voor bent… Wat kan ik op dit moment voor je doen zodat je je weer fijner gaat voelen?’
3. Mentaal.
Ha! Ik ben voorbereid; ik ga ervoor. Ik ga de draak in de ogen kijken.
Jij ook?
Ik hoop het, want zoals Anais Nin al zo prachtig en diepzinnig schreef:
"Life shrinks and expands in proportion to ones courage."!
Take care!
aleXandra
Hi, aleXandra hier
Leuk dat je hier bent!
Ik schrijf over alles wat met conflict te maken heeft—van innerlijke worstelingen tot grensoverschrijdend gedrag, zowel naar anderen als naar onszelf. En laten we eerlijk zijn: die laatste komt véél vaker voor. Want ohoh, wat kunnen we toch bitchen en bullebakken tegen onszelf! Misschien mag dat wel een onsje minder. Stel je eens voor hoe de wereld eruit zou zien als we daar allemaal mee begonnen…
Liefs, aleXandra
Psst. Ben je ook zo'n dropveter in nee zeggen? Check deze pagina.
Of... als je zelf ook mensen begeleidt, dan zou ik voor deze pagina gaan! 🥰
Mijn schrijfsels in je inbox? Gezellig!