De Conflictbevrijder van Nederland
“Ik ben anxious,” zegt Marieke. “Oké, gespannen dus,” zeg ik.
“Ja, gespannen en… [nadenkend] bangig,” vervolgt ze.
“Waarom noem je het ‘anxious’ en niet ‘bangig’?” vraag ik.
“Kweenie. Ik vind het zo’n goed woord, het klinkt precies zoals ik me voel.”
Ik knik. Ik snap precies wat ze bedoelt. “Anxious” heeft iets onbestemds, iets onrustigs, iets dat niet altijd helemaal te plaatsen is. Het valt me op dat meer cliënten hierover beginnen de laatste tijd: een innerlijke spanning die steeds meer om zich heen lijkt te grijpen.
Het zette me aan het denken.
Angst. Van mezelf herinner ik het me vooral uit mijn kindertijd. Vreselijk bang was ik, brrr, alleen al die krakende, oude deuren in dat grote huis waarin wij woonden. Ik ging echt niet slapen voordat ik onder alle (9!) bedden had gekeken! Toen ik ouder werd verdween de angst naar de achtergrond, om pas weer voelbaar op te duiken nadat mijn zoon werd geboren (al weer 25 jaar geleden, oeps). Ik was zo gelukkig, dat mij onmiddellijk de angst overviel dat ik hem kwijt kon raken. Zo heftig! Ken je dat?
Hoewel ik me niet angstig voelde, was deze niet écht verdwenen natuurlijk. Hersenonderzoek toont aan dat maar liefst 80% van de circa 60.000 gedachten die we per dag denken angstgerelateerd zijn. We scannen de hele dag onze omgeving op mogelijk verlies, gevaar, risico en pijn. 80%! Bij psychisch gezonde mensen!
We zijn dus eigenlijk allemaal gewoon angsthazen...
Anyhow. Het onderwerp kwam even dichterbij omdat ik aanstaande vrijdag iets spannends ga doen. Ik ga namelijk een Dark Retreat doen. Drie dagen lang in het pikkedonker. In een tent - een yurt geloof ik - en dan 24/7 geblindeerd met een blinddoek. Geen telefoon, niet lezen, niks. Eten en piesen enzo op de tast...
Wat zal dat doen met mijn geest, vraag ik me af?
Zal ik me enorm gaan vervelen? Niet weten waar ik heen moet met mezelf?
Zal ik bang worden, van beestjes die over mijn armen kruipen en in mijn kleren kriebelen, rare geluiden, vervelende herinneringen...
Dat kan bijna niet anders…. en weet ik daar dan mee te dealen?
Ik ga het zien! (Oh nee, niet dus, haha).
Om mezelf een beetje voor te bereiden op dit avontuur schreef ik (aanvankelijk alleen voor mezelf) even op wat ik de afgelopen jaren leerde over omgaan met angst. Maar misschien heb jij er ook iets aan.
Voldoende pauzeren. Als je altijd maar doorrent gaan je stresslevels omhoog en word je gevoeliger voor angst. Neem gedurende de dag regelmatig tijd om te kalmeren: om even bewust aanwezig te zijn; te genieten van wat er is; het je comfortabeler te maken, uit het raam te staren! En te reflecteren op waarom je je voelt zoals je je voelt;
Het inzicht dat we niet onze angst zijn, maar deze hebben. Omdat angst zo overweldigend kan zijn, is het super belangrijk en helpend om te beseffen dat de angst voorbijgaand is. Je bent het niet, je hebt het - en dus gaat het weer over!
Het inzicht dat angst geen vijand is, maar ons komt hélpen. Angst heeft een functie, namelijk: de omgeving scannen op reële bedreigingen en ons waarschuwen / bewust maken van de eventuele risico’s. En niet: het stuur overnemen! Het meest intelligente is dus: onderzoeken wat het je wil zeggen en daar mee samenwerken.
Het inzicht dat angst slechts een alarmsignaal is. En niet het probleem zelf. Logica mensen! Denk maar even aan een rookalarm. Niet dat rook alarm is het probleem; het vuur is het probleem! Het is dus onzinnig om de angst te gaan bevechten: ga op zoek naar het probleem waar de angst naar verwijst!
Het inzicht dat je blindstaren op de angst zèlf, nooit en te nimmer iets zal oplossen. Tuurlijk wil de farmaceutische industrie je maar al te graag doen geloven dat de angst het probleem is, maar stop met die drogreden overnemen! (Zie voorgaand punt.) Als je de angst te serieus gaat nemen - teveel macht geeft - gaat deze het overnemen en ben je 'lost'. Cliënten met angstklachten vechten daar allemaal tegen - dat heb ik honderden keren gezien - maar dat is precies wat je niet moet doen. Angst hoeft niet overwonnen te worden, maar moet onderzocht worden! Luister ernaar - en bepaal dan zélf wat je er mee doet.
Maar wat dan te doen tegen dat supervervelende GEVOEL van de angst?
Heel simpel: dat dierenbrein van ons kalmeren! That's all. Er is geen andere remedie. Wat zeg ik? Geen. Andere. Remedie. Als je van je angst af wil komen zul je je met jezelf moeten verhouden. Naar de angst luisteren en deze kalmeren. Dat gaat nooit iemand anders voor je kunnen doen, dus dat zul je jezelf aan moeten leren. Hoe?
Deze drie ingangen heb je om je angst te overwinnen
1. Fysiek: je zenuwstelsel kalmeren
Goed aarden: lopen-lopen-lopen; stampen; tuinieren; op het strand liggen; bosbaden. Ga naar buiten, liefst de natuur in, dat kalmeert fantastisch.
Bewust je spieren ontspannen en je lichaam zwaar laten worden. Ga rustiger ademen, en adem langer uit dan in! (4 tellen in; 6 uit)
Jezelf stevig en geruststellend omarmen. Gebruik een verzwaringsdeken 's nachts; een zachte knuffel of lapje waar je mee kunt friemelen (ja, net als een baby); knuffel je geliefde(n) of huisdier(en) als je die hebt
2. Emotioneel: compassie ontwikkelen
Ontwikkel compassie met jezelf voor het feit dat je angst voelt. Stel jezelf gerust met geruststellende 'selftalk'. Zinnetjes als ‘Rustig maar. Begrijpelijk dat je hiervan schrikt. Wat kan ik nu voor je doen, waardoor je je weer wat fijner gaat voelen?’ Be nice to yourself.
3. Mentaal: de angst ontkrachten (zie de inzichten hierboven)
Jezelf de vraag stellen: ‘Is dat waar ik bang voor ben wel echt aan de orde, in het hier en nu? Weet ik dat 100% zeker?‘
'Journallen': opschrijven wat je precies voelt en denkt. Elke keer weer. Verscheur het daarna desnoods. Het gaat erom dat je je gevoelens naar buiten brengt.
Praat er met een vriend(in) over! (NB Dat is iemand die je laat zijn wie je bent en laat voelen wat je voelt en die je niet verder de put in praat of gaat lopen verbeteren, okay?
Ha! Ik ben voorbereid; ik ga ervoor.
Ik ga de draak in de ogen kijken.
Jij ook?
Take care love,
aleXandra

Hi, aleXandra hier
Leuk dat je hier bent! Ik schrijf over alles wat met conflict te maken heeft—van innerlijke worstelingen tot grensoverschrijdend gedrag, zowel naar anderen als naar onszelf. En laten we eerlijk zijn: die laatste komt véél vaker voor. Want ohoh, wat kunnen we toch bitchen en bullebakken tegen onszelf! Misschien mag dat wel een onsje minder. Stel je eens voor hoe de wereld eruit zou zien als we daar allemaal mee begonnen…
Liefs, aleXandra
Psst. Ben je ook zo'n dropveter in nee zeggen? Check deze pagina. Of... als je zelf ook mensen begeleidt, dan zou ik voor deze pagina gaan!🥰
Mijn schrijfsels in je inbox? Gezellig!